Περίληψη / Краткое содержание
Syrtsova Olena, Αρχαίες μαρτυρίες για τους Ρως στα χειρόγραφα του Αγίου Όρους και ο απόκρυφος Βίος του Αγίου Παγκρατίου Ταυρομενίου
Η πρώτη αναφορά στο μοναστήρι του Ρώς στο Άγιο Όρος, σε μορφή που δεν κλίνεται, χαρακτηριστική για τις πιο πρώιμες μαρτυρίες για τους Ρώσους, σώζεται στα Έγγραφα (Acta) της Λαύρας, όπου υπάρχει έγγραφο που χρονολογείται από το 1016 (Φεβρουάριος, ίνδικτος 14) με την υπογραφή του ηγούμενου αυτή της μονής, Γερασίμου: Γερασιμος μ(ονα)χ(ὸς) ελε(ῶ) Θ(εο)ῦ πρεσβυτερος κ(αὶ) ηγουμενος μονις του Ρõς μαρτυρον υπεγραψα. Το αρχείο δεν περιέχει πληροφορίες σχετικά με το πότε θα μπορούσε να έχει φτάσει αυτός ο Γεράσιμος στο Άγιο Όρος. Ωστόσο, η υπόθεση ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί στο Άγιο Όρος όχι νωρίτερα από τον Αντώνιο, ιδρυτή της μονής Σπηλαίων του Κιέβου, αλλά ταυτόχρονα με αυτόν, φαίνεται μάλλον θρυλική και αναχρονιστική, ακόμη και αν λάβουμε υπόψη ότι ο Αντώνιος, που γεννήθηκε το 983, ήρθε για πρώτη φορά από το Λιουμπέτσε στο Άγιο Όρος και έφερε την ευλογία του Αγίου Όρους στο Κίεβο, όπως αναφέρεται στο Πατερικό του Κιέβου-Πετσέρσκ, πριν από το θάνατο του πρίγκιπα Βλαντιμίρ (1015) και πριν από τη δολοφονία του Μπόρις και του Γκλέμπ, μετά την οποία «πακы бѣжа въ Святую Гору» όπως ακριβώς σημειώνεται, και επέστρεψε μόνο όταν ο Ιλαρίωνας έγινε μητροπολίτης της Αγίας Σοφίας, σύμφωνα με το Πατερικό και το χρονικό άρθρο του 1051 «Повѣсти временных лѣт».
Елена Сырцова (Киев) Древние свидетельства о росах в aфонских рукописях и апокрифическое Житие св. Панкратия Тавроменийского Первое упоминание о монастыре του Ρõς на Афоне, в характерной для наиболее ранних свидетельств о росах несклоняемой форме, сохранилось в Актах Лавры, где имеется акт, датированный 1016 г. (февраль, индикт 14) с подписью игумена этого монастыря Герасима: Γερασιμος μ(ονα)χ(ὸς) ελε(ῶ) Θ(εο)ῦ πρεσβυτερος κ(αὶ) ηγουμενος μονις του Ρõς μαρτυρον υπεγραψα 1 . Сведений о том, откуда этот Герасим мог прибыть на Афон, архив не содержит. Вместе с тем предположение, что он мог появиться на Афоне не ранее Антония, основателя Киево-Печерского монастыря, а одновременно с ним, выглядит, скорее, легендарным и анахроничным, даже если и исходить из того, что родившийся в 983 г. Антоний впервые пришел из Любеча на Афон и принес благословение Святой Горы в Киев, как сказано в Киево-Печерском патерике, еще до смерти князя Владимира (1015 г.) и до убийства Бориса и Глеба, после которого он «пакы бѣжа въ Святую Гору» 2 , а вернулся лишь тогда, когда Иларион стал в Святой Софии митрополитом, -согласно Патерику и летописной статье под 1051 г. «Повѣсти временных лѣт» (далее -ПВЛ) 3 . В Киево-Печерском патерике читаем:
