Περίληψη / Summary
Ένα από τα σπουδαιότερα και μεγαλύτερα κέντρα διαφύλαξης όλων των τεχνών, αλλά και της βυζαντινής μουσικής υπήρξε το Άγιον Όρος. Η μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους, είναι άριστα συνδεδεμένη με την Ψαλτική Τέχνη και συνιστά ανά τους αιώνες την ύψιστη ένδειξη προσφοράς και τιμής των μοναχών προς τον Θεό, «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός», συνάδοντας παράλληλα με την σκοπιμότητα του μοναχισμού, την απρόσκοπτη δηλαδή δοξολογία και επικοινωνία με τον Θεό. Στις μονές, σκήτες και καλύβες του Αγίους Όρους, εγκαταβίωσαν ανά τους αιώνες πλήθη μοναχών προικισμένοι με ποικιλία πνευματικών χαρισμάτων, τα οποία καλλιέργησαν περαιτέρω σε αυτό τον τόπο αγιότητας, πάντα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού. Οι Αγιορείτες πατέρες που υπηρετούν την Ψαλτική Τέχνη στην χερσόνησο του Άθω, κουβαλούν μία παράδοση αιώνων και αποτελούν πανεπιστήμιο της Ψαλτικής Τέχνης για ολόκληρη την Ορθοδοξία. Οι Αγιορείτες μελουργοί «παλαιοί και νέοι» ανάλωσαν τη ζωή τους στην ύμνηση του Θείου, μέσω της ψαλμώδησης, αλλά και στην διαφύλαξη – ανανέωση της Ψαλτικής Τέχνης. Κατά τον 20ον αιώνα πολλοί αγιορείτες πατέρες διακρίθηκαν τόσο για το μουσικό και μελοποιητικό τους έργο, όσο και για το ιεροψαλτικό τους χάρισμα και το έργο τους στην διδασκαλία και την διάδοση της βυζαντινής μουσικής. Στη λαμπρή χορεία των αγιορειτών μοναχών του 20ου αιώνα, συγκαταλέγεται και ο μοναχός Ρωμανός Βατοπαιδινός. Ο Ρωμανός συγκαταλέχθηκε στην μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους, όπου και αναδείχθηκε για την ψαλτική του ικανότητα και διετέλεσε Πρωτοψάλτης της ιεράς μονής Βατοπαιδίου. Παράλληλα ξεχώρισε για το μελοποιητικό και συνθετικό του έργο, το οποίο διασώζεται σε είκοσι αυτόγραφους, που θησαυρίζονται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.
One of the most important and largest centers for the preservation of all arts, as well as Byzantine music, was Mount Athos. Τhe monastic community of Mount Athos is closely connected to the Art of Chanting and has, throughout the centuries, represented the highest expression of devotion and honor of the monks towards God, "from the dawn of the morning until night," while also aligning with the purpose of monasticism, which is the uninterrupted glorification and communication with God. In the monasteries, sketes, and cells of Mount Athos, countless monks endowed with a variety of spiritual gifts have lived over the centuries, further cultivating these gifts in this place of holiness, always for the glory of the Triune God. The Athonite fathers who serve the Art of Chanting on the peninsula of Athos carry a tradition of centuries and constitute a university of the Art of Chanting for the entire Orthodox Church. The Athonite chanters, both "old and new," dedicated their lives to the praise of the Divine through chanting, as well as to the preservation and renewal of the Art of Chanting. In the 20th century, many Athonite fathers distinguished themselves both for their musical and compositional work, as well as for their gift in sacred chanting and their efforts in teaching and spreading Byzantine music. Among the illustrious choir of Athonite monks of the 20th century is the monk Romanos of Vatopedi. Romanos was included in the monastic community of Mount Athos, where he distinguished himself for his chanting ability and served as the chief chanter of the Holy Monastery of Vatopedi. At the same time, he stood out for his work in composition and melody, which is preserved in twenty autographs that are treasured in the Holy Monastery of Vatopedi.
