Περίληψη
Η Σερβική Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, χάρη σε πλουσιοπάροχες δωρεές, πρωτίστως των βυζαντινών βασιλέων και των Σέρβων ηγεμόνων, και άλλων αξιοσέβαστων αρχόντων, τόσο της Βασιλείας όσο και του σερβικού μεσαιωνικού κράτους, απέκτησε μεγάλα κτήματα και στο ίδιο το Βυζάντιο και στη Σερβία. Οι μοναχοί του Χιλανδαρίου, μεριμνώντας για τα κτήματά τους, τα οργάνωσαν σε μετόχια τα οποία φρόντιζαν οικονόμοι, μοναχοί που στέλνονταν από το Μοναστήρι. Κάποιες φορές οι γείτονες του μετοχίου προσπαθούσαν να σφετεριστούν είτε κάποιο μέρος του κτήματος είτε το δικαίωμα του μοναστηριού σε αυτό (π.χ. τη χρήση βοσκοτόπων). Αυτό το φαινόμενο επιδεινώθηκε και από τους σερβο-βυζαντινούς πολέμους, όταν οι σχέσεις μεταξύ του Αγίου Όρους και της Σερβίας διακόπηκαν, όπως συνέβη τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 13ου αιώνα. Οι ηγούμενοι του Χιλανδαρίου με τους πιο αξιοσέβαστους εκπροσώπους του Μοναστηριού απευθύνονται στον βυζαντινό βασιλέα και στον Σέρβο ηγεμόνα για να ανακτήσει το μοναστήρι τα δικαιώματά του. Θα κάνουμε μία ανασκόπηση σχετικά με τις επισκέψεις του ηγουμένου ιερομονάχου Γερβασίου στον κράλη Στέφανο Ούρεση τον Γ΄, τον Σεπτέμβριο του 1327 και του ιερομονάχου Δωροθέου στη Συνέλευση στο Krupišta τον Μάιο-Ιούλιο του 1355 για να διεκδικήσουν εκ νέου τα απωλεσθέντα δικαιώματα του μοναστηριού.
Summary
The monks of Hilandar - guardians of the Monastery's estates in Serbia during the Nemanjic dynasty (1198-1371)
The Serbian Monastery of Hilandar, thanks to generous donations, mainly by the Byzantine emperors and Serbian rulers, and other worthy nobles both of the Empire and the Serbian medieval state, acquired large estates in Byzantium itself and in Serbia. The monks of Hilandar, in order to take care of their estates, organised them into metochia, which were managed by oikonomoi, monks that were sent out by the monastery. Occasionally owners oflands adjoining those of the metochia would try to usurp either part of an estate or the monastery's right on it ( e.g. grazing rights). This phenomenon was exacerbated by the SerboByzantine wars, when the relations between Mount Athos and Serbia were broken off, as happened in the last two decades of the 13th century. The abbots of Hilandar, together with the monastery's most venerable representatives, appealed to the Byzantine king and the Serbian ruler, requesting the restoration of the monastery's rights. We shall present a review of the visits made by the abbot hieromonk Gervasius to King Stefan Uros III in September 1327 and the hieromonk Dorotheos to the Assembly at Krupista in May-July 1355 in order to reclaim the monastery's lost rights.
