Περίληψη / Summary
Μέσα στην χιλιόχρονη παρουσία του αγιορείτικου μοναχισμού στο Άγιον Όρος έδρασαν μεγάλες προσωπικότητες οι οποίες συνέβαλαν στην αδιάσπαστη συνέχεια της ψαλτικής τέχνης της βυζαντινής μουσικής, είτε διασώζοντας μουσικά χειρόγραφα είτε αντιγράφοντας, είτε μελοποιώντας νέα μέλη της βυζαντινής μουσικής. Υπήρξαν πάρα πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι αγιορείτες μελουργοί από την ίδρυση του Αγίου Όρους το 963 μ.Χ. με ιδρυτή του κοινοβιακού μοναχισμού τον άγιο Αθανάσιο των Αθωνίτη έως και σήμερα. Ένας εξ αυτών είναι και ο ιερομόναχος Δανιήλ Δανιηλίδης της αδελφότητας των Δανιηλαίων του Αγίου Όρους όπου έζησε τέλος του 19ου αιώνα έως και τα μέσα του 20ου αιώνα και οποίος άφησε το στίγμα του ως καλλίφωνου ψάλτου αλλά και άριστου μελοποιού όπου μέσα από τις μελοποιητικές του συνθέσεις διακρίνεται η άριστη μουσική του κατάρτιση έχοντας πολλές φορές πρωτοποριακές και τολμηρές θα λέγαμε μουσικές συνθέσεις υπερβαίνοντας και τα στενά εκκλησιαστικά όρια συγχρόνως όμως παραμένει σταθερός στην μουσική παράδοση των παλαιοτέρων μελουργών. Στην παρούσα διπλωματική εργασία θα παρουσιάσουμε τον βίο του και θα παραθέσουμε ανέκδοτα μουσικά του έργα από χειρόγραφα του Αγίου Όρους και του ιδίου προσωπικά διότι η αξία του ως μουσικού και μελοποιού συνέβαλε τα μέγιστα στην ψαλτική τέχνη και στην διάσωση της ψαλτικής μουσικής παραδόσεως του Αγίου Όρους. Άξιοι συνεχιστές του ιερομονάχου Δανιήλ Δανιηλίδη στην ψαλτική τέχνη ήταν η περιώνυμος ψαλτική αδελφότητα των Δανιηλαίων του Β’ μισού του 20ου αιώνα και η οποία αδελφότητα με την αδιάκοπη πεντηκονταετή παρουσία της στα ιερά αναλογία του Αγίου Όρους ως πρωτοψάλτες συνέχισαν αδιάκοπα και μετέφεραν την μουσική ψαλτική παράδοση του Αγίου Όρους και στις επόμενες γενεές διότι απετέλεσαν τους κύριους εκφραστές της αγιορείτικης μουσικής προφορικής παράδοσης.
Within the thousand-year presence of the monasticism of Mount Athos, great personalities acted who contributed to the unbroken continuity of the chanting art of Byzantine music, either by saving musical manuscripts or by copying, or by composing new parts of Byzantine music. There have been many named and anonymous Agioreite melurgos since the foundation of Mount Athos in 963 AD. with St. Athanasios of Athonite as the founder of Coenio monasticism until today. One of them is the hieromonk Daniil Daniilidis of the brotherhood of the Daniels of Mount Athos where he lived from the end of the 19th century until the middle of the 20th century and who left his mark as a caliphon psaltery as well as an excellent composer where through his compositions he is distin-guished his excellent musical training having many times innovative and daring musical compositions transcending the narrow ecclesiastical boundaries but at the same time he remains steadfast in the musical tradition of the older compos-ers. In this thesis we will present his life and quote his anecdotal musical works from manuscripts of Mount Athos and himself personally because his value as a musician and composer contributed the most to the art of chanting and to the preservation of the chanting music tradition of Mount Athos. Worthy successors of the hieromonk Daniel Daniilidis in the art of chanting were the eponymous chanting brotherhood of the Danielians of the second half of the 20th century and which brotherhood, with its uninterrupted fifty-year presence in the holy places of Mount Athos as proto-psalters, continued uninterruptedly and transmitted the musical chanting tradition of Mount Athos and in the following generations because they were the main exponents of the musical oral tradition of Athos.
