Περίληψη
Η Θεσσαλονίκη είναι η φυσική θρησκευτική και οικονομική διέξοδος για τα μοναστήρια της Μακεδονίας, αρχής γενομένης από εκείνα του Άθω. Επομένως, ήταν απαραίτητο γι' αυτά να έχουν ένα εξωτερικό κτίριο στην πόλη που θα επέτρεπε στους μοναχούς τους να παραμένουν στην πόλη για να ασκούν τις δραστηριότητές τους. Δεν αρκούνταν απλώς στην πώληση των προϊόντων από τα κτήματά τους: ορισμένοι είχαν επίσης καταστήματα και εργαστήρια. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιάσει τις περιουσίες των αγιορείτικων μοναστηριών, ιδίως των Ιβήρων, και να προσπαθήσει να κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας τους.
