Περίληψη / Summary
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία παρουσιάζει την ιστορική πορεία και την μοναχική βιοτή δύο συνοδειών της Νέας Σκήτης του Αγίου Όρους. Η πρώτη συνοδεία με την επωνυμία των Αβραμαίων έζησε στην Καλύβη του Αποστόλου Ανδρέου και η δεύτερη γνωστή ως συνοδεία των παπαΚυριλλαίων εγκαταβίωσε στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Κτίτωρ της Καλύβης του Αποστόλου Ανδρέου και ιδρυτής της συνοδείας των Αβραμαίων είναι ο μοναχός Αβράμιος, ο οποίος έλαβε το μοναχικό σχήμα στην Σκήτη της Αγίας Άννης. Κτίτωρ της Καλύβης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ιδρυτής της συνοδείας των παπαΚυριλλαίων είναι ο μοναχός Ιγνάτιος, ο οποίος έδωσε εντολή στον πρώτο υποτακτικό του ιερομόναχο Κύριλλο μετά τον θάνατό του να δώσει στη συνοδεία το δικό του όνομα και έτσι η συνοδεία ονομάστηκε των ΠαπαΚυριλλαίων. Και οι δύο συνοδείες ξεκινούν την ίδια χρονική περίοδο (1870-1880), έγραψαν ιστορία, γνώρισαν μεγάλη ακμή και αναδείχθηκαν στην πορεία του χρόνου οι πλέον αξιόλογες, οργανωμένες, πολυμελείς και ονομαστές της Νέας Σκήτης. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πατέρων των δύο συνοδειών ήταν ο ενάρετος βίος, η προσήλωση στο αυστηρό αγιορείτικο σκητιώτικο τυπικό, η έως θανάτου αφιέρωσή τους και αφοσίωσή τους στον Ιησού Χριστό, η απαράμιλλη εργατικότητα και η ανιδιοτελής διακονία του λαού του Θεοῦ. Το κύριο έργο των δύο αδελφοτήτων ήταν η συνεχής προσευχή και η αδιάλειπτη δοξολογία και λατρεία του Τριαδικού Θεού. Όλοι οι πατέρες των ως άνω συνοδειών αγωνίσθηκαν δια βίου να νεκρώσουν τον «παλαιόν άνθρωπον» που έφεραν μέσα τους, να δαμάσουν τα αμαρτωλά πάθη και να τα μεταμορφώσουν σε αρετές. Έχοντας κάνει την μετάνοια τρόπο ζωής, κατάφεραν να διέλθουν τις πνευματικές βαθμίδες της κάθαρσης και της έλλαμψης και να φθάσουν στο ευλογημένο τέρμα που είναι ο αγιασμός και η ένωση με τον Θεό. Για την εξασφάλιση των βιωτικών τους αναγκών οι Αβραμαίοι και οι ΠαπαΚυριλλαίοι πατέρες επέλεξαν την ενασχόλησή τους με το εργόχειρο της ζωγραφικής-αγιογραφίας. Έτσι με αυτή την ιερή τέχνη έδωσαν την μαρτυρία τους στο Άγιο Όρος και τον έξω κόσμο. Εργάσθηκαν ακατάπαυστα για 130 χρόνια. Χιλιάδες εικόνες, φορητές ή σε μουσαμά εξήλθαν από τα αγιογραφικά εργαστήρια των δύο συνοδειών και κοσμούν πολλά μοναστήρια, ιερά προσκυνήματα, εκκλησίες και εξωκκλήσια εντός κι εκτός Ελλάδος. Η προσφορά τους μεγάλη και ανεκτίμητη. Οι ζωγράφοι μοναχοί μέσα από την επαφή τους με τον κόσμο έκαναν την πλέον αποτελεσματική ιεραποστολή, διότι προσέφεραν στους Χριστιανούς την εν Αγίω Πνεύματι βιούμενη πνευματική ζωή. Στην συνείδηση των αγιορειτών μοναχών και των λαϊκών Χριστιανών καταξιώθηκαν ως αγωνιστές μοναχοί, ως πνευματικοί άνθρωποι αφοσιωμένοι στο θέλημα του Θεού καθώς και ως άριστοι αγιογράφοι. Την τελευταία δεκαετία οι συνοδείες των Αβραμαίων και ΠαπαΚυριλλαίων περιέπεσαν σε βαθύτατη κρίση λόγω λειψανδρίας μοναχών. Η οκταμελής Καλύβη της Κοιμήσεως μετά την κοίμηση του τελευταίου μοναχού Ιγνατίου σταμάτησε την ζωντανή της παρουσία και έκτοτε παραμένει έρημη και ακατοίκητη. Η επταμελής Καλύβη του Αποστόλου Ανδρέου εξακολουθεί να υπάρχει και να δίνει το παρών στα δρώμενα του Αγίου Όρους με την παρουσία των δύο εγκαταβιούντων μοναχών. Ας ευχηθούμε μέσα από τις στάχτες της ερήμωσης να ανατείλει για αμφότερες τις συνοδείες η ζωή και η ανάσταση. Ύστερα από την έρευνα που κάναμε για το θέμα των δύο συνοδειών στόχος και σκοπός της παρούσης εργασίας είναι η προβολή και η δημοσιότητα της ιστορικής πορείας των Αβραμαίων και ΠαπαΚυριλλαίων καθώς και η ανάδειξη της προσφοράς τους στον μακραίωνο θεσμό του μοναχισμού. Ευελπισθούμε ότι στο μέλλον θα βρεθούν και άλλες γραφίδες που θα παρουσιάσουν τον ιστορικό βηματισμό και άλλων συνοδειών και ιερών Καλυβών του Αγίου Όρους.
The present thesis presents the historical course and the monastic life of two companionships of the New Skete of Mount Athos. The first companionship known as the Abramians lived in the Hut [“Kalyvi”] of Apostle Andrew and the second known as the papaCyrillians’ companionship settled in the Hut of the Assumption of the Virgin Mary. The founder of the Hut of Apostle Andrew and the founder of the Abramians’ companionship is the monk Abramios, who received the monastic schema in the Skete of St. Anne. The founder of the Hut of the Assumption of the Virgin Mary and founder of the companionship of the papaCyrillians is monk Ignatius who instructed his first subordinate, priest-monk Cyril, after his death to give the companionship his own name and so it was called the papaCyrillians. Both companionships began in the same period of time (1870-1880), wrote history, flourished and became the most remarkable, organized, multi-membered and renowned of New Skete. Characteristic features of the fathers of the two companionships were their virtuous life, their devotion to the strict Athonite Sketian ritual, their dedication and devotion to Jesus Christ until death, their unparalleled diligence and their selfless service to the people of God. The main work of the two brotherhoods was constant prayer and uninterrupted praise and worship of the Τriune God. All the fathers of the above-mentioned companionships struggled throughout their lives to kill the old “worldly self” they brought within them, to tame sinful passions and transform them into virtues. Having made repentance a way of life, they managed to pass through the spiritual stages of purification and redemption and reach the blessed end which is sanctification and union with God. In order to ensure their livelihood needs, the Abramian and papaCyrillian fathers chose to occupy themselves with the handicraft of painting-hagiography. Thus, with this sacred art they gave their testimony to Mount Athos and the outside world. They worked tirelessly for 130 years. Thousands of icons, portable or on canvas, came out of the hagiographic workshops of the two companionships and have adorned many monasteries, holy shrines, churches and chapels in Greece and abroad. Their contribution is great and invaluable. The hagiographers-monks through their contact with the world, made the most effective mission because they offered Christians the spiritual life experienced through Holy Spirit. In the consciousness of the Athonite monks and secular Christians they became renowned as militant monks, as spiritual people dedicated to the will of God and as excellent hagiographers. During the last decade, the Abramian and papaCyrillian companionships have been through deep crisis due to the lack of monks. The eight-membered Hut of the Assumption, after the death of the last monk Ignatius, stopped its active and living presence and since then it has remained deserted and uninhabited. The seven-membered Hut of Apostle Andrew still exists and is present in the events of Mount Athos with the presence of the two settled monks. Let us wish that out of the ashes of desolation, life and resurrection may rise for both companionships. Following the research we have done on the subject of the two companionships, the aim and purpose of the present work is to promote and publicize the historical course of the Abramians’ and the papaCyrillians’ ones and to highlight their contribution to the long-standing institution of monasticism. We hope that in the future there will be other scripts too that will present the historical pace of other companionships and Holy Huts of Mount Athos.
