Περίληψη / Summary
Στο παρόν πόνημα επιχειρείται η ανάδειξη της βιωτής του ιερομονάχου Παντελεήμονος Κάρτσωνα, ο οποίος από την τρυφερή ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, ορμώμενος από την έμφυτη κλίση του προς την ζωγραφική και το σχέδιο, επισκέπτεται το Άγιον Όρος, με σκοπό να εντρυφήσει στην αγιογραφία δίπλα στους έμπειρους πατέρες αγιογράφους. Ο Θεός οδηγεί τα βήματά του στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου αφιερώνεται ψυχή και σώμα, καλλιεργεί τα δοθέντα τάλαντα και τα αυξάνει. Καταφέρνει έτσι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εξελιχθεί σε διακριτικό πνευματικό, άριστο αγιογράφο, βαθύ γνώστη της ιεροψαλτικής τέχνης και καλλιγράφο. Φυσικά κατείχε και πολλά άλλα χαρίσματα, κάποια από τα οποία θα αναφερθούν στο σώμα του παρόντος. Σήμερα, τριάντα και πλέον χρόνια μετά την κοίμησή του, τα χειρόγραφα που άφησε, η φωνή του, η οποία έχει αποτυπωθεί μέσα σε κασέτες τις οποίες έγραφε κυρίως για μαθητές του, η αισθητική του στην αγιογραφία, αλλά ακόμη και τα γραπτά του που διασώθηκαν μέσα από την αλληλογραφία, φωτίζουν κάποιες πτυχές της πολυτάλαντης προσωπικότητάς του. Σκοπός του παρόντος είναι να αποτελέσει την έναρξη της ανάδειξης του έργου του μακαριστού πατρός Παντελεήμονα, μιας και η πλειονότητα των μουσικών χειρογράφων του παραμένουν ανέκδοτα. Το ίδιο ισχύει και με τις πλείστες των ηχογραφήσεών του. Το μικρό δείγμα που παρουσιάζεται στο παρόν δεν επαρκεί για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος των χαρισμάτων του, γνωρίζει όμως τον π. Παντελεήμονα στον ακαδημαϊκό κόσμο και δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να τον προσεγγίσει μέσα από τα μάτια των συνεντευξιαζόμενων, οι οποίοι έζησαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
In this essay, an efford is made to highlight the life of the hieromonk Panteleimon Kartsonas, who from the very early age of fourteen, driven by his innate inclination towards painting and drawing, visited Mount Athos, with the aim of studying iconography alongside the experienced hagiographer fathers. God leads his steps to the Holy Hermitage of Agia Anna, where he devotes his whole life, he cultivate his given talents and increases them. He manages in a very short time to evolve into a discerning spiritual father, excellent hagiographer, profound connoisseur of the art of chanting and a calligrapher. Of course he also possessed many other gifts, some of which will be mentioned in the main body of the present work. Today, more than thirty years after his death, the manuscripts he left, his voice that has been captured in tapes that he wrote mainly for his students, his aesthetics in iconography, but even his writings that were saved through correspondence, illuminate some aspects of his multitalented personality. The purpose of the present work is to be the beginning of highlighting the work of father Panteleimon, since the majority of his musical manuscripts remain unpublished. The same applies to most of his recordings, as well. The minimum sample presented here is not sufficient to realize the magnitude of his talents, but this essay introduces Fr. Panteleimon in the academic world and provides the reader with the opportunity to approach him through the eyes of the interviewees, who lived and collaborated with him.
