%20Chiriac_Ramniceanul_Despre_manastirile_d-1.jpg)
Chiriac Râmniceanul, Σχετικά με τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και τη Βλαχία και σχετικά με την «προσευχή του Ιησού» (έκδοση του Petronel Zahariuc),
(από την εισαγωγή)
Ο πατέρας Δημήτριος Στανιλοάε, δημοσιεύοντας ένα απόσπασμα από το χειρόγραφο του 1841 της συλλογής της Βιβλιοθήκης της Ρουμανικής Ακαδημίας, με τίτλο: Η καλή τάξη στην κοινότητα των Αγίων Πατέρων, όπως αρμόζει σε έναν μοναχό που ζει εκτός της κοινοτικής ζωής (και ζει μόνος), για να προσέχει να ζει όπως ζούσαν οι Πατέρες του παρελθόντος, σημείωσε στο τέλος: «Ακολουθεί μια μακρά περιγραφή της μοναστικής ζωής στον Άγιο Όρος και στην Βλαχία. Μιλάει για τα ρουμανικά έθιμα στον Άγιο Όρος. Λέει ότι υπάρχουν πολλοί Ρουμάνοι στον Άγιο Όρος, ειδικά στο Κουτλουμούσι, που έχει ως μετόχιο το Slatina της Επισκοπής του Argeș. Αλλά «περισσότεροι Έλληνες μοναχοί υπάρχουν στη χώρα μας». «Και μόνο στο Άγιο Όρος και στη Βλαχία υπάρχουν καλές συνήθειες, ενώ αλλού είναι αδύναμες και κακές, και σε όλη την τουρκική χώρα είναι δύσκολα τόσο για τις εκκλησίες όσο και για τους πιστούς». Μιλά με θαυμασμό για τον Οσιομάρτυρα Γεώργιο και τον Οσιομάρτυρα Παΐσιο. Και οι δύο είχαν πολλούς μαθητές, όπως βλέπω και τώρα. Ο συγγραφέας θεωρεί τον εαυτό του ανόητο μπροστά τους (φ. 115 v.-156 v.). Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο και για την ιστορία της Βλαχίας». Το κείμενο που δημοσίευσε ο πατέρας Δημήτριος Στανιλοάε, το οποίο αποδίδεται από τον Gabriel Ștrempel στον Chiriac Râmniceanul και έχει τίτλο: Συμβουλές για μοναχούς, περιλαμβάνει μία από τις «μεθόδους για την προσευχή του Ιησού», για την οποία ο μεγάλος Ρουμάνος θεολόγος έγραψε ότι συντάχθηκε «από έναν άγνωστο μοναχό, πολύ πιθανόν από την Τσερνίκα, καθώς αναφέρει τους ηγούμενους Παΐσιο και Γεώργιο ως ηγούμενους του. Αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης παρουσίασης της κατάστασης του μοναχισμού στη Βλαχία και στο Άγιο Όρος, από όπου φαίνεται ότι ο συγγραφέας έζησε πολύ και στον Άθω». Το κείμενο αυτό, που βρίσκεται μεταξύ των σελίδων 119 v. και 132 v., τελειώνει με τα λόγια του συγγραφέα: «Και αυτά τα έγραψα για να τα θυμάμαι εγώ, ώστε, όσοι είναι λίγοι οι απόγονοί μου, και όσοι τυχόν τα διαβάσετε, αδελφοί εν Χριστώ, να καθαριστείτε στον Κύριο και κάθε λάθος να διορθωθεί με το πνεύμα της πραότητας, προσευχόμενοι και για εμάς, τον ανάξιο μοναχό». Ο συγγραφέας δεν υπογράφει το έργο του, αλλά το ύφος της γραφής αποκαλύπτει τον αρχιμανδρίτη Chiriac Râmniceanul, στον οποίο ανήκουν τα περισσότερα κείμενα του χειρογράφου 1841. Αυτό το «μικτό χειρόγραφο» περιγράφεται με ακρίβεια από τον Gabriel Ștrempel4, αλλά οι σημειώσεις του αντιγραφέα ή του συγγραφέα δημοσιεύτηκαν ξεχωριστά από τα κείμενα που αντιγράφηκαν, γράφτηκαν ή εμπνεύστηκαν από τον αρχιμανδρίτη Chiriac Râmniceanul, γι' αυτό, και όχι μόνο, αναπαράγω εδώ το περιεχόμενο του χειρογράφου, μαζί με ένα αδημοσίευτο απόσπασμα (φ. 99 v.-102 r.), που αφορά επίσης την «προσευχή του Ιησού»:
