«Паїсій Величковський та український Іллінський скит на Афоні», в; Православ’я в Україні. До 300-річчя з дня народження прп. Паїсія Величковського та Григорія Сковороди: Збірник статей, с. 175-215.
Shumylo Serhiy V., Ο Παΐσιος Βελιτσκόφσκι και η ουκρανική σκήτη του Προφήτη Ηλία.
Το άρθρο πραγματεύεται την αρχική περίοδο της παραμονής του Ουκρανού γέροντα, πνευματικής και πολιτιστικής προσωπικότητας και συγγραφέα αγίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι στο Άγιο Όρος, την ίδρυση του καθίσματος "Κυπαρίσσι" και του κελλιού του Κωνσταντίνου, καθώς και την ιστορία της ίδρυσης το 1757 και την εξέλιξη της ουκρανικής Σκήτης του Αγίου Ηλία στον Άθωνα. Με βάση ελάχιστα γνωστές πηγές διερευνάται ο ρόλος και η σημασία της Σκήτης αυτής στην ιστορία τόσο του ουκρανικού μοναχισμού στον Άθω όσο και ολόκληρης της αγιορείτικης μοναστικής κοινότητας του 18ου αιώνα. Αναλύεται η εθνική σύνθεση μεταξύ των μοναχών της Σκήτης του Αγίου Ηλία και οι δεσμοί τους με τους Ουκρανούς Κοζάκους, εξετάζεται η αλληλογραφία του Παΐσιου Βελιτσκόφσκι με τον Κοζάκο Αταμάνο του Ζαπορόζιαν Σετς Πέτρο Καλνιέφσκι, τον Μητροπολίτη Κιέβου Αρσένιο Μοχιλιάνσκι και άλλους. Τονίζεται ότι η Σκήτη του Αγίου Ηλία αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της ουκρανικής κοζάκικης μετανάστευσης του 18ου αιώνα, απορροφώντας τελικά τα χαρακτηριστικά του ουκρανικού μοναστηριού, όπου μετά την εκκαθάριση του Ζαπορίζια Σεχ, εγκαταστάθηκαν κυρίως πρώην κοζάκοι του Ζαπορίζια από το Δούναβη Σεχ και κοζάκοι του Κουμπάν. Εξετάζονται επίσης οι προσπάθειες του Αγίου Παϊσίου να αναβιώσει το αρχαίο μοναστήρι της Σιμωνόπετρας στο Άγιο Όρος.
Το άρθρο εξετάζει επίσης την περαιτέρω τύχη της Σκήτης Προφήτη Ηλία μετά την αποχώρηση του αγίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι από τον Άθω, και ειδικότερα τα αίτια και τις συνέπειες της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης στη Σκήτη Προφήτη Ηλία κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα οι Ρώσοι μοναχοί να εκδιωχθούν τελικά από τη Σκήτη και η Σκήτη να θεωρηθεί εξ ολοκλήρου ουκρανική. Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η νέα μοναστική ασκητική σχολή που ιδρύθηκε στη Σκήτη Προφήτη Ηλία και το έργο που επιτέλεσε για τη μετάφραση και την επανεγγραφή της πατερικής κληρονομιάς έδωσαν ισχυρή ώθηση στην αναβίωση όχι μόνο των χαμένων παραδόσεων του ορθόδοξου μοναχισμού, του ησυχασμού και της πνευματικής πατρότητας, αλλά και του ορθόδοξου πολιτισμού γενικότερα. Επιπλέον, οι στενοί δεσμοί των Ουκρανών Κοζάκων με τη Σκήτη Προφήτη Ηλία οδήγησαν σε αμοιβαίες πνευματικές και πολιτιστικές επιρροές μεταξύ του αγιορείτικου μοναχισμού και των Ουκρανών Κοζάκων.
Shumylo Serhiy V., Paisius Velychkovskyi and the Ukrainian Skete of Prophet Elias on Mount Athos
The article deals with the initial period of the stay of the Ukrainian elder, spiritual and cultural figure and writer St. Paisius Velichkovsky on the Holy Mount Athos, the foundation of the Kafisma “Cypress” and the Constantine’s cell, as well as the history of the foundation in 1757 and the development of the Ukrainian St. Elias Skete on Athos. On the basis of little-known sources, the role and significance of this Skete in the history of both Ukrainian monasticism on Athos and the entire Athos monastic community of the 18th century is investigated. The national composition among the monks of St. Elijah’s Skete and their ties with the Ukrainian Cossacks are analyzed, the correspondence of Paisius Velichkovsky with the Cossack Ataman of the Zaporozhian Sich Petro Kalnyshevsky, Kyiv Metropolitan Arseniy Mohyliansky and others is considered. It is emphasized that St. Elijah's Skete was an important spiritual and cultural center of the Ukrainian Cossack emigration of the 18th century, finally absorbing the features of the Ukrainian monastery, where after the liquidation of the Zaporizhzhya Sich, mainly former Zaporizhzhya Cossacks from the Danube Sich and Kuban Cossacks. The attempts of St. Paisios to revive the ancient monastery of Simonopetra on Mount Athos are also considered. The article also examines the further fate of the Ilyinsky Skete after St. Paisius Velichkovsky left Athos, in particular the causes and consequences of the Russian-Ukrainian conflict in the Ilyinsky Skete in the first half of the nineteenth century, as a result of which the Russian monks were finally evicted from the Skete, and the skete was considered entirely Ukrainian. Based on the results of the study, the author concludes that the new monastic ascetic school founded at the Ilyinsky Skete and the work done by it to translate and rewrite the patristic heritage gave a powerful impetus to the revival of not only the lost traditions of Orthodox monasticism, hesychasm and eldership, but also the Orthodox culture in general. In addition, the close ties of the Ukrainian Cossacks with the Ilyinsky Skete led to mutual spiritual and cultural influences between Athos monasticism and the Ukrainian Cossacks.
