Summary / Περίληψη
In the post-Byzantine period, the rulers of the north-Danubian principalities of Wallachia and Moldavia, through their monetary gifts and donations, played central roles in the continuation of religious life within and beyond the borders of their domains. This essay charts the patterns of patronage of two key donors – Neagoe Basarab of Wallachia (r. 1512–1521) and Peter Rareș of Moldavia (r. 1527–1528; 1541–1546) – in order to underscore their piety and the broader implications of their activities. Through the extant textual and material evidence, this study engages with aspects of the desires, collaborations, and effects of patronage from these two important rulers within Wallachia and Moldavia, respectively, and to far-off places like Mount Athos and the monastery of Saint Catherine at Mount Sinai. This study reveals a complex web of personal, spiritual, and ideological facets of leadership and identity that shaped a culture of donations and piety rooted in Byzantine models and transformed in local contexts through the desires and ambitions of each individual ruler.
Κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο, οι ηγεμόνες των βορειοδανουβικών ηγεμονιών της Βλαχίας και της Μολδαβίας, μέσω των χρηματικών δώρων και των δωρεών τους, διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στη συνέχιση της θρησκευτικής ζωής εντός και εκτός των συνόρων της επικράτειάς τους. Το παρόν δοκίμιο καταγράφει τα πρότυπα της χορηγίας δύο βασικών δωρητών - του Neagoe Basarab της Βλαχίας (r. 1512-1521) και του Peter Rareș της Μολδαβίας (r. 1527-1528- 1541-1546) - προκειμένου να υπογραμμίσει την ευσέβειά τους και τις ευρύτερες επιπτώσεις των δραστηριοτήτων τους. Μέσω των σωζόμενων κειμενικών και υλικών μαρτυριών, η παρούσα μελέτη ασχολείται με πτυχές των επιθυμιών, των συνεργασιών και των αποτελεσμάτων της πατρωνίας από αυτούς τους δύο σημαντικούς ηγεμόνες εντός της Βλαχίας και της Μολδαβίας, αντίστοιχα, και σε μακρινά μέρη όπως το Άγιο Όρος και το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. Η μελέτη αυτή αποκαλύπτει ένα σύνθετο πλέγμα προσωπικών, πνευματικών και ιδεολογικών πτυχών της ηγεσίας και της ταυτότητας που διαμόρφωσε μια κουλτούρα δωρεών και ευσέβειας που είχε τις ρίζες της στα βυζαντινά πρότυπα και μετασχηματίστηκε στα τοπικά πλαίσια μέσα από τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες κάθε μεμονωμένου ηγεμόνα.
