Περίληψη
Το παρόν επιστημονικό άρθρο μελετά τις αλυσιδωτούς θώρακες (λωρίκια) που φυλάσσονται στις μονές Ιβήρων, Χιλανδαρίου και Διονυσίου, κατόπιν ευγενικής άδειας των μονών για τεκμηρίωση και μελέτη των εν λόγω αντικειμένων. Από όσο γνωρίζουμε, αυτά είναι οι μόνες γνωστές θωρακίσεις από τη βυζαντινή περίοδο στην Ελλάδα. Η μελέτη επικεντρώνεται στη μονή Ιβήρων με στόχο τη μελέτη των τυπολογικών χαρακτηριστικών του λωρικίου, πληροφορίες που θα διευκολύνουν την αναγνώριση και χρονολόγηση του αντικειμένου. Επιπλέον, η μελέτη χρησιμοποιεί και ιστορικές αναφορές σε αντικείμενα αυτού του είδους και τις αναπαραστάσεις τους στην τέχνη ως συγκριτικά μέσα, με έμφαση κυρίως στα αρχαιολογικά στοιχεία. Σύμφωνα με την παράδοση, το μέρος της πανοπλίας της Ιβήρων συνδέεται με τον Βυζαντινό στρατηγό Ιωάννη Τορνίκιο, ο οποίος ίδρυσε τη μονή Ιβήρων στα τέλη του 10ου αιώνα. Ο στρατηγός ήταν γόνος της μεγάλης οικογένειας Τορνίκιων της Γεωργίας, τα μέλη της οποίας, από τον 10ο αιώνα και μετά, κατείχαν υψηλά αξιώματα. Αν και ήδη μοναχός, ο Ιωάννης Τορνίκιος υπηρέτησε στην επιτυχή στρατιωτική εκστρατεία του Βασιλείου Β' κατά του επαναστάτη Βάρδα Σκληρού και ο αυτοκράτορας του έδωσε την άδεια να κρατήσει μέρος από τα λάφυρα και να ιδρύσει τη μονή Ιβήρων περίπου το έτος 980.
